PERBUALAN

mak : sampai bila la akak nak wat perangai degil macam ni?
kakak : sampai bila2 la mak... npe?
mak : cuba la lembutkan hati akak tu, kak... akak dah besar kan.
kakak : ala, mak... akak lembut, orang pijak. so biar je la akak mcm ni. xkacau sesape pun kan...
mak : bukak hati akak tu maafkan orang lain...........
kakak : mak, akak x pernah simpan marah tu. akak dah maafkan. tapi nak cool down mcm dulu, susah la mak.
mak : ape yg susah? xde susah pun la. kakak ingat, kita ni perempuan..............
kakak : sebab kita perempuan ni la orang lelaki pijak kita.
mak : xbaik la akak. lelaki ke, perempuan ke, sama ke kan.
kakak : mana sama...? mak banding anak2 lelaki mak ngn anak2 pompuan mak. sama ke? tak kn?
mak : kak cik ngn kak gie mmg xsama, tapi akak ngn abg wa perangai xubah. sama je 2 beradik. degil, keras kepala, kepala batu.
kakak : ai mak, kne balik kat akak ek...
mak : akak tu, ingat, pompuan ni kne jadi air, kne selalu lembut, kne selalu mengalah.
kakak : dah lelaki tu xyah la nk mengalah? sebab pompuan je kne mengalah? wahhhhh untung la jadi lelaki kn. akak pun nak jadi lelaki la. xyah mengalah ngn sesape.
mak : bukan macam tu...
kakak : bukan macam tu, macam ni... huhuhu...
mak : akak, mak ajar anak2 mak sama je semua. kte ni biar jadi pokok buah. kita dibaling batu, kita balas dengan buah yang boleh dimakan........
kakak : haah, akak nk bagi buah beracun. biar orang yang makan tu mati. orang xleh salahkan kita, sebab tu fitrah. sape suruh dia makan buah beracun tu kan... sape suruh dia baling kita batu...
mak : kakak kalau cakap memang xnak kalah, kan. degil. dulu sampai sekarang sama je degilnya.
kakak : mak lebih kenal anak mak ni...

*original

~NAAH~